Alta Bruuch, grosses Fescht, hiit isch Briensermärt

Aes ischt chuel und unammietig, und in Bärgen schnyt’s embrin.
Niderwind ziehd chald und wietig, albeneis en Flousen drin.
Briensermärt, äs rickt im zuehi, wetnma scho keis Datum weis,
schtiigt eim langsam d’Ahnig uehi, und der Bueb hed niid im Greis.

Chliinni Chind hein ihrer Sorgen: Ds Fieber fir uf ds Resslischpil,
jedem Fiifer tie’si borgen und gsehn nid gad gleitig z’viel.
Einzig d’Muetter und dr Aetti stähn eso im alten Gleis,
we’si nummen es Fäädli hätti, und är chieffi den en Geis.

Von wiit har da chemis z’louffen, ja der Märt bringd alls uf d’Bein.
Petschli wollt gan Blächi chouffen, Aenni bringd no Chrapfen hein.
Bald ischt ds halba Dorf mid Liiten dir die Schtend us gschtungget voll,
wie’s schon gsiin zun Grossatts Ziiten, geid’s am Märt geng griisli toll!
(Textautor unbekannt)